افق اجتماع مردم حجاز چنان تاریک بود که از آشفتگی اوضاع مردم در مخاطره بودند. امنیت جانی و مالی و ناموس نبود. علم و دانش حکمت و فلسفه وجود نداشت، فضیلت آنها فقط در نظم و قصص بوده ابرهای جهالت و نادانی سرتاسر آن محیط و فضای مجاور آن شبه جزیره را فرو برده بود که ناگهان با طلوع فجر روز جمعه ۱۷ ربیع الاول سال ۵۷۱ میلادی مطابق ۲۸ نیسان نوری از مشرق شهر مکه از عرفه که در شعب ابوطالب بوده تابیدن گرفت این نور پاک محیط همچون بارقه آسمانی فضای عالم را برای همیشه روشن ساخت. ای نور پاک محیط زندگانی عقلانی بشر را برای همیشه منور گردانید و روز افزون و این در حالی شد که آتشکده فارس پس از هزاران سال خاموش شد ، دریاچه ساوه ناگهان خشک کردی، ایوان کسری شکست خورد و چهارم بت های کعبه ناگهان فرو ریخت.
سالها بود که زمین در حسرت باران حیاتبخشی می سوخت و درمان تشنگی، سیاهی و تیرگی خود را از آسمان آبی انتظار داشت. سالها بود که زمین به کویر خشک تعصبات و عقاید باطل و مرداب خرافات، تبدیل شده بود که ناگاه در شبی فراموش نشدنی، باران رحمت الهی شروع به باریدن کرد و زمین تشنه را سیراب ساخت و گُلی زیبا، بنام محمد مصطفی(ص) در کویر حجاز، شکوفا شد. تولد او، عطر دل انگیز ایمان را به مشام مشتاقان رساند و چشمه های جوشان معرفت را در سینه ها، جاری ساخت.
آری با تولد او، کویر جهل و تعصب به بوستان مِهر و تفکر تبدیل شد. آن پیام آور الهی، در شهر مقدس مکّه و در خانواده ای مؤمن و خداپرست، در شب ۱۷ ربیع الاول به دنیا آمد و جهانِ هستی را با وجود مبارک خود، منوّر کرد
اما در مبحث القاب آن حضرت که بسیار زياد است؛ اما مشهورترين آنها عبارتند از: مصطفى، رسول، نبى، مزمّل، مدّثّر، شاهد، ميّسر، نذير، ماحى، عاقب، حاشر و خاتم النبيّين.
و اما در پایان به چند حدیثی زیبا از پیامبر اسلام اشاره کنم که می‌فرمایند:
اتقوا الدنیا فوالذی نفسی بیده انها لأسحر من هاروت و ماروت.
از دنیا بپرهیزید، قسم به آن کس که جان من در کف اوست که دنیا از هاروت و ماروت ساحرتر است.
أیُّمَا امْرِئٍ وَلِیَ مِنْ أمْرِ المُسْلِمِینَ وَلَمْ یَحُطْهُم بِما یَحُوطُ بِهِ نَفْسَهُ لَمْ یَرَحْ رائِحَةَ الجَنَّةِ.
هر کس بخشی از کار مسلمانان را بر عهده گیرد و در کار آنها مانند کار خود دلسوزی نکند، بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.) کنزالعمال، ج ۶، ص ۲۰، ح ۱۴۶۵۴
و اما فضیلت نوشتن صلوات
قالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّی اللهُ علیهِ وَآلِه:
مَنْ صَلّی عَلَی فی كتابٍ، لَمْ تَزَل الملائِكَةُ تَستَغفِرُ لَه مادامَ اسمِی فی ذلكَ الكتابِِ.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
كسی كه در نوشتارخود صلوات بر من را بنویسد، تا زمانی كه نام من در آن نوشته و کتاب باشد فرشتگان برای او استغفار میكنند.
